Cesja wierzytelności

Nieterminowość lub unikanie spłaty należności finansowych to codzienność. Zarówno dla dłużnika jak i wierzyciela rodzi to negatywne skutki prawne. Mogą one powstać na skutek zaciągniętej pożyczki w instytucji para bankowej. Tak zwanych chwilówek, wysoko oprocentowanego kredytu hipotecznego czy też poprzez nieopłacanie mediów. Receptą na odzyskanie płynności finansowej staję się wówczas cesja wierzytelności.

Poprzez sprzedaż długów podmioty zainteresowane zawierają umowę cywilnoprawną. W skutek której dotychczasowy wierzyciel, zwany cedentem, przenosi swoją wierzytelność na drugą osobę, zwaną cesjonariuszem. Dzięki temu osoba ta nabywa dług i prawa do dochodzenia roszczeń. W tym roszczeń o odsetki bez zgody dłużnika, chyba że we wcześniejszej umowie zastrzeżono inaczej. Przepisy regulujące dokonanie tej czynności prawnej znajdują się w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny od art. 509 do 534. Zgodnie z treścią art. 509 KC ,,Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenia o zaległe odsetki.’’. Pierwotny wierzyciel może przekazać nowemu podmiotowi wszystkie dane winnego świadczenie, ponieważ jest to związane z dochodzeniem przysługujących roszczeń uprawnionemu.

W praktyce obrotu gospodarczego sprzedaż długu to częste zjawisko. Pozwala na odzyskanie płynności finansowej w przypadku powstania zaległości lub niewypłacalności u konsumenta. Przedmiotem przelewu wierzytelności co do zasady może być każda rzecz zbywalna w stosunku do której w chwili jej przekazania na osobę trzecią, osoba ta nie posiada żadnych praw. Natomiast w praktyce chodzi przede wszystkim o długi, które zostały stwierdzone orzeczeniami sądu poprzez wydanie np. nakazu zapłaty.

Zawiadomienie o przelewie

Do przeniesienia wierzytelności nie jest wymagana zgoda dłużnika, jednak niepoinformowanie go o dokonanej transakcji odnosi skutki względem nabywcy. Art. 512 KC nakłada na cedenta obowiązek zawiadomienia o zaistniałym fakcie, natomiast na cesjonariuszu spoczywa kwestia udowodnienia dokonania tej czynności. W szczególności należy wskazać sytuację w której to nieuświadomiony o przejściu prawa posiadacz zobowiązania spełnia świadczenie do rąk poprzedniego wierzyciela. Nabywca nie może żądać zaspokojenia od dłużnika, powinien on zwrócić się do zbywcy, chyba że dłużnik wiedział o dokonanym transferze.

Czytaj również – Jak bronić się przed firmami windykacyjnymi?

Nie ma z góry określonej formy w jakiej powinno powiadomić się zadłużonego o dokonanej cesji. Najczęściej wybieraną jest forma pisemna, która ma znacznie większą moc dowodową. Z treści zawiadomienia powinno wynikać, że dotychczasowy wierzyciel jest zbywcą i uprawnienie do dochodzenia należności zostało przeniesione na nowego wierzyciela.

Umowa cesji

W omawianej czynności prawnej mamy do czynienia z trzema podmiotami. Jednak tylko dwa z nich możemy nazywać stronami tego stosunku prawnego. Istotne jest dochowanie odpowiedniej formy przy zawieraniu tej umowy. Jeżeli stwierdzenie wierzytelności było dokonane z zachowaniem formy pisemnej to umowa cesji pomiędzy podmiotami jej dokonującymi również powinna mieć formę pisemną. Kodeks cywilny nie narzuca wymaganego do ważności tej czynności wyglądu umowy. Istotnymi jej elementami powinno być określenie, kto jest cedentem (zbywca), a kto cesjonariuszem (nabywca).

Podmioty zawierające konsensus powinny pamiętać, że należy umieścić tam również informację o terminie w jakim został on zawarty i za jaką cenę. Cesjonariusz chcąc zabezpieczyć swój interes przy tym stosunku prawnym powinien zamieścić klauzulę, w której to zbywca praw zobowiązuję się do poinformowania winnego świadczenie o dokonanej transakcji. Polskie prawo nie narzuca na podmioty również obowiązku dochowania odpowiedniej formy i pozostawia im wybór. Oznacza to, że cesji można dokonać za pomocą sprzedaży, zamiany a nawet darowizny.

W związku z tym, że jest to umowa cywilnoprawna należy pamiętać o zapłaceniu od niej podatku. Wynosi on 1%, a nalicza się go na podstawie rynkowej ceny przedmiotu cesji tzn. określonej wartości zobowiązania, którego dotyczy umowa.

Cesja leasingu

Z pewnością przeglądając różnego rodzaju strony z ofertami kupna/sprzedaży samochodów każdy z nas natknął się na pojęcie ,,cesja leasingu’’. Warto więc zadać pytanie co to jest ? Otóż jest to przeniesienie praw, a także obowiązków wynikających z zawartej umowy przez leasingobiorcę na inny podmiot. W zależności od wartości przedmiotu zobowiązania koszty tego rodzaju umowy mogą się różnić. Jednak firmy leasingowe dokładają wszelkich starań aby utworzona przez nich struktura spłaty tego zobowiązania w sposób najszybszy lub odpowiednio usytuowany w każdym okresie trwania umowy leasingu, występowała nadwyżka wartości rynkowej przedmiotu nad kapitałem który pozostał do spłaty.

Na koniec warto podkreślić, że cesja wierzytelności nie pozostaje w przeciwności tj. a contrario do art. 385³  pkt. 5 w którym za niedozwolone klauzule umowne, uważa się zapisy zezwalające kontrahentowi konsumenta na dokonanie przelewu praw i obowiązków jakie wynikają z zawartej między nimi umowy bez zgody konsumenta.

Zapraszamy na naszego Facebooka!